Nieuws

Groepsgesprekken rondom verlies en eenzaamheid in de huisartsenpraktijk

POH-GGZ Francine Simon biedt in huisartsenpraktijk De Kleine Steeg in Sittard groepsgesprekken voor patiënten die te maken hebben met verlies en eenzaamheid. Aanleiding voor het opzetten van deze groepsbegeleiding, was dat Francine toevallig veel patiënten zag die voor de tweede of derde keer een partner waren verloren. “Het mooie is dat deze patiënten allemaal dachten dat ze de enige waren die met deze problemen kampten”, aldus Francine. “Door deel te nemen aan de groepsgesprekken ervaren ze dat ze uniek zijn in hun verdriet, maar zeker niet alleen. Alleen al dat besef heeft een helende werking.”

Francine’s begeleiding bestaat uit 6 tot 8 groepsgesprekken van 1,5 uur. Indien nodig bestaat daarnaast de mogelijkheid om ook nog individuele gesprekken met Francine te hebben. De patiënten komen hiervoor in de middag naar de huisartsenpraktijk, waar ze elkaar ontmoeten onder haar begeleiding: “We sluiten in iedere bijeenkomst aan bij wat zich voordoet op dat moment.” Tegelijkertijd probeert Francine het verdriet van de patiënten zoveel mogelijk te normaliseren: “Het is niet niks om je partner te moeten verliezen. Verdriet mag er zijn.” Op de muur van de gezellige spreekkamer van Francine hangt een mooie spreuk uit een lied van Rowwen Hèze: Beter iets moois moeten verliezen dan het nooit te hebben gehad. “Ervaringen van verlies een eenzaamheid hebben vaak een diepgaande invloed op het emotionele en mentale welzijn van patiënten: Ik zag dat ze er na het verlies allemaal het beste van probeerden te maken, maar de eenzaamheid overschaduwde hun identiteit.”

Francine besluit: “Toen ik de mogelijkheid voor groepsgesprekken aan patiënten bood, stonden ze daar meteen voor open. Ik denk dat de laagdrempelige toegang in de huisartsenpraktijk daar zeker aan heeft bijgedragen. In de huisartsenpraktijk is er vaak minder drempelvrees voor patiënten om hulp te zoeken. Door in de gesprekken in te gaan op wat er leeft bij patiënten, sluiten we optimaal aan bij hun belevingswereld en leren ze samen en met de tools die ik hen aanreik, om weer meer veerkracht te ontwikkelen.”